Potomkowie Adama a boskość Mesjasza

Od pewnego czasu dość popularna staje się teza, iż w potomkach Adama została ukryta informacja o Bożym planie względem ludzkości. Bywa, że próbuje się też dowodzić tym boskości Pana Jezusa, a pośrednio – Trójcy. O co chodzi w tej całej sprawie? Poniżej podaję argumentację przedstawianą w niektórych książkach anglosaskich i na portalach apologetycznych, która dosięgnęła ostatnio także Polski.

Dlatego też Henoch nadając imię swojemu synowi użył dwóch hebrajskich słów; met, co oznacza ‘jego śmierć’, oraz szalach, które jest czasownikiem, który znaczy ‘przynieść’ lub ‘wysłać’. Więc imię Matuzalem znaczy „jego śmierć przyniesie”. Potop za czasów Noego nie był niespodzianką i zaskoczeniem; był on zapowiadany przez cztery pokolenia.
To szczególne znaczenie ukryte w imieniu Matuzalem może być sugestią, że w pozostałych imionach, jakie znajdujemy w 5 rozdziale też może być ukryta jakaś wiadomość. Adam miał syna, którego nazwał Set. Set miał syna Henocha, i tak dalej. Problem z 5 rozdziałem polega na tym, że te imiona nie są tłumaczone w oparciu o ich hebrajskie znaczenie, więc musimy odkrywać to sami dokopując się ich hebrajskich korzeni.
• Adam: „człowiek”
• Set: „powołany, wybrany” (Rodzaju 4:25)
• Enosz: (z rdzenia anasz, „być nieuleczalnym”) „śmiertelny,” „kruchy,” „nędzny, marny”
• Kenan: „smutek”, „pieśń pogrzebowa”
• Mahalalel: „błogosławiony przez Boga” – (mahalal) „błogosławiony”; (El) imię Boga
• Jered: (od czasownika yarad) „zejdzie, przyjdzie na dół”
• Henoch: „rozpoczęcie” lub „nauczanie”
• Matuzalem: „jego śmierć przyniesie” – met, rdzeń oznaczający „śmierć”; szalach znaczy „przynieść” lub „posłać”
• Lamech: „rozpaczający” (stąd pochodzi nasze określenie „lamentować”)
• Noe: (pochodzi od nach) „pocieszenie” lub „odpoczynek” (Rdz. 5:29)
Teraz możemy przyjrzeć się genealogii nieco dokładniej. Sekwencja imion: Adam–Seth–Enosz–Kenan–Mahalalel–Jared–Henoch–Matuzalem–Lamech–Noe możemy odczytać jako: „Człowiek [jest] powołany do śmiertelnego smutku, [ale] błogosławiony Bóg przyjdzie nauczając [że Jego] śmierć przyniesie rozpaczającym pocieszenie/odpoczynek.” 1

Na powyższej podstawie twierdzi się, że już Stary Testament zawiera mnóstwo ukrytych obrazów świadczących o tym, że Boży plan został obmyślony wcześniej oraz ze wszelkimi szczegółami (co samo w sobie jest oczywiście prawdą). Dla niektórych chrześcijan jest to przy tym kolejny argument przemawiający za tym, że Pan Jezus jest Bogiem JHWH ponieważ w owej ukrytej informacji jest nazwany „Błogosławionym Bogiem”, który zszedł na ziemię. Jest kilka problemów z patrzeniem na ten fragment w sposób omówiony przez autora, które postaram się omówić.

Przede wszystkim warto zauważyć, że w Biblii kilkukrotnie Pan Jezus jest nazwany el/elohim lub theos co odpowiada naszemu polskiemu słowu Bóg/bóg. Można o tym przeczytać choćby w takich tekstach jak Iz. 9:5 (El Gibbor – Bóg Mocny) czy też w NT w Jana 1:1 („a Bogiem było Słowo”). Jednakże też warto zwrócić uwagę na ogólnie znany fakt, iż zarówno w ST jak i w NT terminy elohim oraz theos występują także w odniesieniu do aniołów oraz ludzi i czasami nie ma to wydźwięku negatywnego. Poniżej jeden z przykładów :

Ps 8:6 (BG)
6. Albowiem mało mniejszym uczyniłeś go od Aniołów (elohim), chwałą i czcią ukoronowałeś go.

Ten fragment został zacytowany w NT:

Hbr 2:7 (BW)
7. Uczyniłeś go na krótko nieco mniejszym od aniołów (aggelous), Chwałą i dostojeństwem ukoronowałeś go,

Warto zwrócić uwagę na oczywisty fakt, że natchniony autor Listu do Hebrajczyków słowo elohim z Psalmu 8:6 odnosił do aniołów.

Niniejszy artykuł nie jest przeznaczony do tego by udowadniać zastosowanie terminów elohim oraz theos do istot innych niż Bóg JHWH, poprzestanę zatem na tym jedynym tekście, pragnąc jednak zauważyć, iż w żadnym miejscu gdy mowa jest o jednym/jedynym Bogu, Biblia nie stosuje tego terminu do Pana Jezusa. Jako Jednorodzony Bóg jest odrębny w swej istocie od tego, który jednorodzony nie jest – od Ojca .

Reasumując, moglibyśmy spokojnie przyjąć tłumaczenie sekwencji imion z Księgi Rodzaju sugerowane przez wyżej wymienionego autora i utożsamiające Pana Jezusa z „błogosławionym Bogiem”, nie przyjmując jednocześnie nauczania, iż chodzi tam o jedynego Boga JHWH – Ojca Pana Jezusa (Jana 17:3; 1Kor. 8:6; Ef. 4:6). Jednakże, na nieszczęście dla zwolenników stosowania tego fragmentu na dowód tożsamości Boga JHWH z Panem Jezusem, sprawa ma się znacznie gorzej.

Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na niekonsekwencję autora. Nie wiem jak wygląda sprawa w angielskim oryginale tej książki jednak w jej polskim tłumaczeniu imię “Mahalalel” jest tłumaczone jako „błogosławiony przez Boga”, by w późniejszej sentencji przedstawić to w formie:

„Człowiek [jest] powołany do śmiertelnego smutku, [ale] błogosławiony Bóg przyjdzie nauczając [że Jego] śmierć przyniesie rozpaczającym pocieszenie/odpoczynek.”

Zauważamy różnicę? Jeśli “Mahalalel” oznacza „błogosławiony przez Boga” to należałoby całą frazę konsekwentnie oddać w poniższy sposób:

Człowiek [jest] powołany do śmiertelnego smutku, [ale] błogosławiony przez Boga przyjdzie nauczając [że Jego] śmierć przyniesie rozpaczającym pocieszenie/odpoczynek.

I w ten sposób znika nam zupełnie argument trynitarian. Jednak na wielu anglosaskich stronach apologetycznych znajduję ciągle informację, że “Mahalalel” to „the blessed God” (“błogosławiony Bóg”), tak więc przypuszczam, iż w oryginale książki taka forma się znajduje. Czy jest właściwa? Sprawdźmy, jak definiują to słowo najważniejsze słowniki: