Preegzystencja Jezusa – zbiór podstawowych tekstów

Niniejszym tekstem chcę rozpocząć serię artykułów broniących nauczania o osobowej preegzystencji naszego Pana, Jezusa Chrystusa. W styczniu 2012 roku wygłosiłem w zborze „na Krańcowej” wykład na ten temat, który został zamieszczony także w tym serwisie. Efektem tego było pojawienie się na niektórych forach internetowych komentarzy użytkowników, dla których osobowa preegzystencja Chrystusa nie jest nauczaniem wynikającym z Biblii.

W związku z tym, że uważam dysputy forumowe za niezbyt korzystny dla chrześcijanina sposób spędzania czasu, a jednocześnie w jakiś sposób chciałbym usystematyzować argumentację „pro-preegzystencjalną” i odnieść się do postawionych zarzutów, postanowiłem w miarę upływu czasu zamieszczać na stronach Thalei teksty składające świadectwo prawdzie o rozważanej doktrynie. Negatywne doświadczenia związane z dyskusjami na forach jak również brak czasu oraz nasilające się zdrowotne problemy (nieuchronnie wchodzę, a być może już wszedłem, w lata życia, o których napisano „nie podobają mi się” – Kazn. 12:1),  skłaniają mnie do tego rodzaju polemiki, która zdecydowanie skraca czas spędzony przed komputerem. Niech te wyjaśnienia posłużą jako swoiste przeprosiny dla tych, z którymi nie miałem siły i czasu kontynuować rozmów na forach.

Tytułem wstępu pozwolę sobie zaprezentować pisemnie listę podstawowych wersetów Pisma, które moim zdaniem przemawiają za nauczaniem o preegzystencji, jak również spuentować je krótkim komentarzem. Szczegółowe omówienie wersetów planowane jest w oddzielnych artykułach.

Teksty ukazujące współudział Pana Jezusa w stworzeniu

J 1:1-15 (BT)

1. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.
2. Ono było na początku u Boga.
3. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.
4. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi,
5. a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
6. Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię.
7. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego.
8. Nie był on światłością, lecz /posłanym/, aby zaświadczyć o światłości.
9. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi.
10. Na świecie było /Słowo/, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał.
11. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli.
12. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego –
13. którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
14. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
15. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie.

Hbr 1:10-12 (BW)

10. Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, I niebiosa są dziełem rąk twoich;
11. One przeminą, ale Ty zostajesz; I wszystkie jako szata zestarzeją się,

12. I jako płaszcz je zwiniesz, Jako odzienie, i przemienione zostaną; Ale tyś zawsze ten sam i nie skończą się lata twoje.

15. On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia,
16. Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.

Hbr 1:1-3 (BW)

1. Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków;
2. Ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył.
3. On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach

1Kor 8:6 (BW)

6. Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy.

Obj. 3:14 (BW)

14. A do anioła zboru w Laodycei napisz: To mówi Ten, który jest Amen, świadek wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego:

Świadectwo Jana Chrzciciela

14. A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy.
15. Jan świadczył o nim i głośno wołał: Ten to był, o którym powiedziałem: Ten, który za mną idzie, był przede mną, bo pierwej był niż ja.

Jan. 1:30 (BW)

30. To jest Ten, o którym powiedziałem: Za mną idzie mąż, który był przede mną, bo pierwej był niż ja.

Świadectwo  apostoła Pawła

6. Który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu,
7. Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem,
8. Uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.

Świadectwo Pana Jezusa

13. A nikt nie wstąpił do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy.

Jan. 3:31-32 (BW)

31. Kto przychodzi z góry, jest ponad wszystkimi, kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i mówi rzeczy ziemskie; kto przychodzi z nieba, jest ponad wszystkimi,
32. Świadczy o tym, co widział i słyszał, lecz nikt nie przyjmuje jego świadectwa.

Jan. 6:38 (BW)

38. Zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby wypełniać wolę swoją, lecz wolę tego, który mnie posłał.

Jan. 6:62 (BW)

62. Cóż dopiero, gdy ujrzycie Syna Człowieczego, wstępującego tam, gdzie był pierwej?

Jan. 8:23 (BW)

23. I rzekł do nich: Wy jesteście z niskości, Ja zaś z wysokości; wy jesteście z tego świata, a Ja nie jestem z tego świata.

Jan. 8:56-58 (BW)

56. Abraham, ojciec wasz, cieszył się, ze miał oglądać dzień mój, i oglądał, i radował się.
57. Wtedy Żydzi rzekli do niego: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?
58. Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest.

Jan. 13:3 (BW)

3. Wiedząc, iż Ojciec wszystko dał mu w ręce i że od Boga wyszedł i do Boga odchodzi,

Jan. 16:27-29 (BW)

27. Albowiem sam Ojciec miłuje was, dlatego że wyście mnie umiłowali i uwierzyli, że Ja od Boga wyszedłem.
28. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca.
29. Rzekli uczniowie jego: Oto teraz wyraźnie mówisz i żadnej przypowieści nie powiadasz.

Komentarz

Powyżej przedstawiłem najbardziej przekonujące w mojej opinii fragmenty Pisma nauczające o osobowej preegzystencji naszego Zbawiciela. Co niezmiernie istotne, gdy poprosimy osoby odrzucające preegzystencję Pana Jezusa o to by przesłali nam podobną listę tekstów, które w analogicznie silny sposób zaprzeczałyby owej doktrynie, to nie otrzymamy żadnego, który wprost by takie nauczanie zawierał. Nazwałem to w swoim wykładzie brakiem pozytywnej argumentacji unitariańskiej (odrzucającej preegzystencję) i zarzut ten podtrzymuję. Cały spór z takimi osobami toczy się zazwyczaj wokół przeinterpretowywania tekstów podawanych przez nas, podczas gdy brak jest choćby jednego, który jasno wypowiadałby zdanie w rodzaju: „Chrystus jako osoba nie istniał przed swym przyjściem na ziemię”.

Warto to podkreślać przy każdej okazji w rozmowach z unitarianami nie wierzącymi w osobową preegzystencję Bożego Syna. Wygląda bowiem na to, jakby Bóg w swoim Słowie celowo wprowadzał nas w błąd podając cały szereg wersetów, które w najbardziej prosty i intuicyjny sposób rozumie się jako popierające preegzystencję Pana Jezusa, podczas gdy nie podał ani jednego fragmentu, który w jakiś sposób osłabiałby wymowę poprzednich. Jedna z dobrych zasad prawidłowej hermeneutyki brzmi: teksty trudniejsze wyjaśniamy łatwiejszymi a te, które są mniej oczywiste, tymi które oczywiste są. Trudno nie ulec wrażeniu, że w opisanym powyżej przypadku oponenci postępują dokładnie odwrotnie – teksty oczywiste wyjaśniane są tekstami mniej oczywistymi.

Photo by devn on Unsplash