Z reguły nie polemizuję z artykułami Włodzimierza Bednarskiego, ze względu na niski poziom tychże, widoczną tendencję autora do manipulowania tekstem biblijnym, oraz konsekwentny brak rozumienia przezeń istoty dyskutowanego problemu, co skutecznie zniechęca do jakiejkolwiek merytorycznej dyskusji. Jednak w jednej ze swoich prac,1 inspirując się myślą i analizą księdza Andrzeja Kowalczyka, podaje on faktycznie dość ciekawy i rzadko spotykany argument mający rzekomo dowodzić tego, iż Pan Jezus jest Bogiem JHWH. Otóż ksiądz Kowalczyk buduje swe dowodzenie w oparciu o dwie genealogie Pana Jezusa, przedstawione odpowiednio w ewangelii Mateusza 1:1-17 oraz ewangelii Łukasza 3:23-38. Według rzymskokatolickiego uczonego, w życiorysach tych zawarta jest zakodowana informacja, mająca świadczyć o tym, że Pan Jezus jest właśnie Bogiem JHWH. Jak dochodzi do tych wniosków? Otóż w ewangelii Mateusza mamy do czynienia z trzema czternastkami, co zdaniem ks. Kowalczyka jest celowym zabiegiem ewangelisty. Czternaście bowiem, to wartość liczbowa hebrajskiego imienia Dawid.2 Natomiast liczba pokoleń podanych przez Łukasza to 76. Gdy rozbijemy tą ostatnią liczbę na sumę dwóch składników – 61+15, to zauważymy, że stanowią one wartość liczbową tytułu Adon (61) Jah3 (15), czyli – „Pan Jah”. Zdaniem autora, Łukasz celowo dokonał takiego właśnie podziału chcąc zwrócić uwagę czytelnika na to, że Pan Jezus jest owym Adon Jah, czyli Bogiem JHWH.
Ta interpretacja ma jednak swoje słabe strony. Przede wszystkim, warto zauważyć to, że o ile ks. Kowalczyk bierze pod uwagę wszystkie pokolenia wyliczone przez Łukasza (76), o tyle nie postępuje tak, gdy chodzi o rodowód z ewangelii Mateusza. Według tego ostatniego pokoleń bowiem nie jest czternaście, lecz trzy razy czternaście, czyli czterdzieści dwa. Jest to pewnego rodzaju niekonsekwencja.
Jednak nawet zakładając, że ks. Kowalczyk właściwie odczytał pragnienie Mateusza oraz Łukasza zakodowania tychże terminów w swoich genealogiach, to jednak wnioski jakie z tego wyciągnął wydają się być nieuzasadnione. Przyjmując bowiem, że Mateusz chce zwrócić uwagę na wartość liczbową słowa Dawid (14), to przecież nie tyle pragnie on udowodnić, że Mesjasz miał być Dawidem (bo Dawidem nie był), ile że miał… pochodzić z linii Dawida! Mógłby być to więc faktycznie zakodowany dowód, ale na to, że Pan Jezus jest synem Dawida, jego potomkiem, a nie samym Dawidem! Analogicznie – ukryty tytuł Adon Jah nie jest informacją o tym, że Pan Jezus jest tymże Adon Jah, lecz, że jest synem Adon Jah! Innymi słowy, w zakodowanej informacji mielibyśmy ukryty przekaz wskazujący na to, że Pan Jezus z jednej strony jest synem Dawida, z drugiej zaś – że jest Synem Boga, w nadnaturalny sposób poczętym w dziewicy Marii. Oczywiście zakładając, że w ogóle takie związane z gematrią intencje przyświecały Mateuszowi oraz Łukaszowi, co samo w sobie stoi pod sporym znakiem zapytania. Widać stąd wyraźnie, że argumentacja przytoczona przez Włodzimierza Bednarskiego za ks. Kowalczykiem sypie się jak domek z kart i tak naprawdę, raczej dowodzi tego, czego autor na nią się powołujący chciałby uniknąć – Pan Jezus jest synem Dawida, a nie samym Dawidem, oraz synem Najwyższego, a nie samym Najwyższym. Co zresztą w ewangelii Łukasza jest oznajmione wszem i wobec:
Łuk. 1:32 (BW)
32. Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida.
Przypisy
1 Włodzimierz Bednarski, Adon Jah a „Trójca Święta mit czy rzeczywistość” (cz. I -Ewangelia Łukasza), [online], http://bednarski.apologetyka.info/trojca-swieta/bostwo-jezusa-chrystusa/jezus-adon-jah-a-trojca-swieta-mit-czy-rzeczywistosc-cz-i-ewangelia-ukasza,350.htm
2 W języku hebrajskim litery posiadają swą wartość liczbową.
3 Jah jest poetycką i skróconą formą imienia JHWH. W Nowym Testamencie ta forma imienia Bożego występuje w słowie Hallelujah/Alleluja (Obj 19:1,3,4,6), i oznacza dosłownie: „wysławiajcie Jah”.
